Orta okul öğrencilerinde aile ortamı, yeme tutumu ve obezite durumları arasındaki ilişki
Date
2014Author
Turtulla, Sermin
Akgul, Omer
Tura, Gulsah
Iskender, Murat
Metadata
Show full item recordAbstract
Bu çalışmada ortaokul öğrencilerinin yaşamış
oldukları aile ortamları, yeme tutumları ve
obezite durumları cinsiyet, sınıf düzeyi ve
sosyoekonomik düzeyleri yönünden
incelenmiştir. Araştırma ilişkisel tarama yöntemi
ile gerçekleştirilmiştir. Araştırma Kocaeli ili
İzmit merkez ortaokullarında okuyan 11-14 yaş
grubundaki 565 öğrenci ile gerçekleştirilmiştir.
Araştırmada veri toplama amacıyla öğrencilere
Aile Ortamı Ölçeği ve Yeme Tutumu Testi
uygulanmıştır. Ayrıca öğrencilerin boy ve
ağırlıkları araştırmacı tarafından ölçülmüştür.
Beden Kitle İndeksi (BKİ)’nin hesaplanmasında
bireyin vücut ağırlığının (kg), boy uzunluğunun
(m cinsinden) karesine (BKİ=kg/m²) bölünmesi
formülü kullanılmıştır. Öğrencilerin Beden Kitle
İndeksi (BKİ) değerleri cinsiyete ve yaş aralığına
göre Dünya Sağlık Örgütü (WHO)’nün 2007 yılı
referans değerleri ile karşılaştırılarak
gruplandırılmıştır. Değişkenler arasındaki ilişkiyi
ortaya koymak için korelasyon analizi ve
normallik sınaması için de Kolmogoroy-
Smirnov testinden yararlanılmıştır. Ayrıca t-testi
ve tek yönlü varyans analizi uygulanmıştır.
Araştırma sonucunda obez olanların oranı
kızlarda %22, erkeklerde ise %11 bulunmuştur.
Denetim puanları yüksek öğrencilerin bozuk
yeme davranışı, birlik beraberlik puanı yüksek
öğrencilerde ise normal yeme davranışı
gösterdikleri sonucuna varılmıştır. Cinsiyet
değişkenine göre aile ortamı ve yeme tutumu
incelendiğinde birlik beraberlik boyutunda kızlar
lehine, denetim boyutunda ise erkekler lehine
anlamlı farklılık bulunmuştur. Ayrıca bu
çalışmada yüksek sosyoekonomik yapının
obeziteyi ve anormal yeme davranışını etkilediği
sonucuna varılmıştır. Araştırmadan elde edilen
veriler ışığında aile ortamının anormal yeme
davranışı üzerinde etkili olduğu, cinsiyetin ve
sosyoekonomik düzeyin anormal yeme
davranışları ve obezite için risk faktörü olduğu
düşünüldüğünde ailelerle yapılacak aile içi
ilişkileri geliştirici çalışmaların düzenlenmesi
büyük önem taşıyacaktır. Bu yönde yapılacak
çalışmaların bozuk yeme davranışlarını klinik
düzeye taşımadan, önemli ölçüde önleyeceği
düşünülmektedir.
URI
http://earsiv.uskudar.edu.tr/xmlui/handle/123456789/360http://www.j-humansciences.com/ojs/index.php/IJHS/article/download/2940/1316